Veel mensen zijn enigszins bekend met het woord ‘senescentie’ en stellen de term gelijk aan synoniem met ouder worden. De wortel van het woord is immers ‘sen-’, wat oud betekent, en is ook de wortel van het woord ‘seniel’, wat uiteraard kenmerkend voor ouderdom betekent.

Maar als biologen het hebben over cellulaire veroudering, bedoelen ze niet bepaald veroudering zoals mensen gewoonlijk over dit proces denken. Afhankelijk van het type weefsel leven cellen in uw lichaam een ​​verschillende tijdsduur. Witte bloedcellen hebben een levensduur van ongeveer 13 dagen, vergeleken met de 120 dagen die een rode bloedcel leeft. Vetcellen leven ongeveer acht jaar en darmcellen (exclusief de bekleding) bijna 16 jaar.

Wanneer lichaamscellen het einde van hun natuurlijke leven bereiken, sterven ze een voorgeprogrammeerde dood via een proces dat apoptose wordt genoemd (zeg maar “a-pop-TOE-sis”) en dat is ontworpen om geen cellen in de buurt te beschadigen. Of misschien is een cel jong of midden in haar leven en op de een of andere manier beschadigd. Vaak kan deze schade worden gerepareerd en hervat de cel zijn normale functie. Als de schade te ernstig is, ondergaat de cel opnieuw apoptose en wordt vernietigd.

Normaal gesproken ondergaan cellen voortdurend deling, zowel om afgestorven cellen te vervangen als om te helpen bij het herstel, zoals bij het laten groeien van nieuwe huidcellen om een ​​wond te sluiten. Soms, wanneer cellulair DNA wordt beschadigd, worden deze cellen kankerachtig en worden ze in een ongecontroleerde proliferatie gekatapulteerd.

Cellulaire veroudering begrijpen

De andere manier waarop cellen reageren op schade die niet zo ernstig is dat apoptose wordt veroorzaakt, is door veroudering te veroorzaken. Dit betekent dat ze, in plaats van in een uit de hand gelopen proliferatie terecht te komen, eenvoudigweg stoppen met delen en de normale celcyclus eindigt. Veel wetenschappers zijn van mening dat dit vermogen om in een senescente toestand te raken de manier is waarop het lichaam probeert te voorkomen dat deze beschadigde cellen kanker worden.

Hoewel deze verouderde cellen zich niet actief delen, zijn ze zeker niet dood. De senescente cellen zijn nog steeds zeer metabolisch actief en scheiden een reeks eiwitten en andere moleculen af ​​die de SASP (senescentie-geassocieerd secretoir fenotype) worden genoemd en die ontstekingen kunnen veroorzaken. Op deze manier kunnen de verouderde cellen een signaal geven aan immuuncellen om binnen te komen om de schade op te ruimen en te helpen bij weefselherstel. Tot nu toe lijkt dit een goede zaak.

Maar ook al helpt de SASP bij weefselherstel, sommige van de eiwitten en moleculen die deze reeks kunnen versterken, kunnen schadelijke effecten hebben. Naarmate je ouder wordt, beginnen verouderde cellen zich op te hopen in het lichaam, inclusief de hersenen. Deze verouderde cellen produceren allemaal de SASP-inflammatoire moleculen en eiwitten, die de veroudering zelf kunnen versnellen en leeftijdsgerelateerde aandoeningen zoals hartziekten en de ziekte van Alzheimer kunnen verergeren. Bovendien kan voortdurende blootstelling aan de SASP daadwerkelijk veroudering veroorzaken in verder gezonde cellen.

Het verwijderen van verouderde cellen uit het lichaam

Wat als deze verouderde cellen uit het lichaam zouden kunnen worden verwijderd, samen met de giftige inflammatoire SASP-eiwitten en moleculen die ze produceren? Het is al aangetoond dat in een muismodel van neurodegeneratieve ziekten is aangetoond dat de klaring van verouderde cellen de hersenfunctie bij deze dieren verbetert.

Maar wat nog niet bekend was, is dit: zou de verwijdering van verouderde cellen uit het lichaam kunnen helpen de veroudering van de hersenen en de cognitieve achteruitgang die gepaard gaat met normale veroudering te verlichten? Recent onderzoek onder leiding van wetenschappers van het Robert en Arlene Kogod Center on Aging van de Mayo Clinic, gepubliceerd in het nummer van 21 januari 2021 van het tijdschrift Aging Cell, probeerde deze vraag te beantwoorden.

De onderzoekers wendden zich opnieuw tot een muismodel in hun poging deze vraag te beantwoorden. Het team gebruikte transgene muizen. Deze muizen zijn speciaal gefokt om deel uit te maken van medisch onderzoek en er is ‘vreemd’ DNA ingebracht in de kern van een bevrucht muizenei. Wanneer de muis zich ontwikkelt, wordt het vreemde DNA onderdeel van elke cel. Deze speciaal gefokte muizen stelden het team in staat een medicijn te gebruiken dat selectief cellen doodt die P16ink4a tot expressie brengen, een eiwit dat betrokken is bij de regulatie van de celcyclus en dat de celdeling vertraagt. sterk>.

Naarmate organismen ouder worden, neemt de expressie van het P16ink4a-eiwit toe. Dit helpt het lichaam de proliferatie van stamcellen te verminderen, wat het risico op kanker vermindert, maar het lichaam tegelijkertijd vatbaar maakt voor de effecten van de SASP-eiwitten en andere moleculen die deze verouderde cellen produceren. Omdat deze aanpak niet de vernietiging van alle verouderde cellen kon garanderen, gebruikten de onderzoekers ook een combinatiemedicijncocktail om de resterende verouderde cellen in de muizen te targeten. Ter vergelijking gebruikten de onderzoekers verschillende cohorten oude muizen (25 tot 29 maanden) en een jongere groep.

De resultaten waren vrij duidelijk: de verwijdering van verouderde cellen in de lichamen en hersenen van de oude muizen resulteerde in de verlichting van leeftijdsgebonden cognitieve stoornissen, met name ruimtelijk geheugenstoornissen. De resultaten toonden ook een vermindering van de markers van veroudering in de neuronen van de hippocampus, een deel van de hersenen dat specifiek geassocieerd is met geheugen en cognitie en dat onderhevig is aan progressieve verslechtering met de leeftijd.

De klaring van de verouderde cellen verminderde ook significant de markers van hersenontsteking, wat duidelijk in verband is gebracht met leeftijdsgebonden cognitieve stoornissen. Hoewel de auteurs benadrukken dat het nog steeds niet helemaal duidelijk is hoe cellulaire veroudering precies de veroudering van de hersenen beïnvloedt, laten de resultaten van hun onderzoek definitief zien dat therapieën gericht op het opruimen van verouderde cellen een veelbelovende aanpak bieden voor de verjonging van de verouderende hersenen en voor de verbetering van het geheugen. bij oudere mensen.

NAD en cellulaire veroudering

Zoals we in eerdere artikelen hebben gemeld, heeft NAD ( nicotinamide adenine dinucleotide ), dat in het lichaam als een belangrijk co-enzym of cofactor fungeert en op natuurlijke wijze afneemt met de leeftijd, veelbelovende resultaten laten zien op het gebied van anti-veroudering, inclusief op het gebied van cellulaire veroudering. . Onderzoek van de Universiteit van Queensland, Australië, gepubliceerd in het nummer van Cell Reports van 18 februari 2020, toonde aan dat relatief lage doses NMN effectief waren bij het herstellen van de eikwaliteit bij oude muizen. Hoewel het eerste onderzoek bij muizen werd uitgevoerd, zijn de onderzoekers behoorlijk optimistisch over de belofte die deze middelen hebben bij de behandeling van de menselijke vruchtbaarheid.

Onderzoekers hebben in muismodellen overtuigend aangetoond dat behandeling met NAD krachtige anti-verouderingseffecten heeft op het neurovasculaire systeem, inclusief verbeterde cognitieve prestaties. Bovendien toonde de behandeling van vasculaire cellen van oude ratten (de biologische leeftijd van muizen van 24 maanden oud komt overeen met die van ongeveer 60 jaar oude mensen) die gedurende vijf dagen met NMN werden behandeld, een herstel van jeugdige NAD-niveaus en terugkeer van mitochondriale concentraties. functie. We hebben ook elders besproken dat NAD een cruciale rol speelt in het optimaal functioneren van de sirtuins (zeg maar “sir-TWO-ins”), een familie van eiwitten die bekend staan als de levensduurgenen en die de cellulaire veroudering reguleren.

Hoewel is aangetoond dat praktijken zoals caloriebeperking en vasten de NAD-niveaus verhogen, is het dagelijks innemen van een hoogwaardig NAD+ supplement de meest betrouwbare, praktische en effectieve manier om er zeker van te zijn dat u aan uw NAD-behoeften voldoet.

Hier vindt u volledige informatie over al onze kwaliteitssupplementen van NAD+ , inclusief NAD+ en zijn voorloper NMN. Bij dagelijkse inname zal NAD+-suppletie uw niveaus van dit krachtige co-enzym verhogen en u de allerbeste bescherming bieden tegen de effecten van het verouderingsproces, inclusief de schadelijke effecten van veroudering op uw cognitieve gezondheid.

Referenties:

1. Ogrodnik, M., Evans, SA, Fielder, E., Victorelli, S., Kruger, P., Salmonowicz, H., Weigand, B.M., Patel, AD, Pirtskhalava, T., Inman, CL, Johnson, KO, Dickinson, SL, Rocha, A., Schafer, MJ, Zhu, Y., Allison, DB, von Zglinicki, T., LeBrasseur, NK, Tchkonia, T., Neretti, N., Passos, JF, Kirkland, J.L. en Jurk, D. (2021), Oudere celklaring in het hele lichaam verlicht leeftijdsgebonden hersenontsteking en cognitieve stoornissen bij muizen. Verouderingscel, 20: e13296. https://doi.org/10.1111/acel.13296.

2. Bertoldo et al. NAD-repletie redt de vrouwelijke vruchtbaarheid tijdens reproductieve veroudering. Celrapporten, 2020; 30 (6): 1670 DOI: 10.1016/j.celrep.2020.01.058
Kiss T & Nyúl-Tóth Á et al. Suppletie met nicotinamide-mononucleotide (NMN) bevordert de neurovasculaire verjonging bij oude muizen: transcriptionele voetafdruk van SIRT1-activering, mitochondriale bescherming, ontstekingsremmende en anti-apoptotische effecten. Geowetenschappen. 2020 april;42(2):527-546. doi: 10.1007/s11357-020-00165-5. Epub 13 februari 2020. PMID: 32056076; PMCID: PMC7206476.

3. Tarantini S & Valcarcel-Ares MN et al. Nicotinamide-mononucleotide (NMN)-suppletie redt de cerebromicrovasculaire endotheliale functie en neurovasculaire koppelingsreacties en verbetert de cognitieve functie bij oudere muizen. Redox Biol. 2019 jun;24:101192. doi: 10.1016/j.redox.2019.101192. Epub 10 april 2019. PMID: 31015147; PMCID: PMC6477631.

4. Hou Y, Lautrup S, Cordonnier S, et al. Toevoeging van NAD+ normaliseert de kenmerken van Alzheimer. Proceedings of the National Academy of Sciences februari 2018, 115 (8) E1876-E1885; DOI:10.1073/pnas.1718819115.

5. Kus T, Giles C, Tarantini S. et al. Nicotinamide-mononucleotide (NMN)-suppletie bevordert het anti-aging miRNA-expressieprofiel in de aorta van oude muizen, en voorspelt epigenetische verjonging en anti-atherogene effecten. FASEB Journaal 18 april 2020 https://doi.org/10.1096/fasebj.2020.34.s1.04769.